زیانکاری گناهکاران (قرآن)از مصادیق خاسران که در آیات قرآن به آنها اشاره شده، گناهکاران هستند. ۱ - در خسران بودن گناهكارانگناهكاران و معصيت‌كاران، در زمره خاسران: ۱. «يا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ لا تَرْتَدُّوا عَلى أَدْبارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِينَ؛اى قوم من! به سرزمين مقدّسى كه خداوند براى شما معين كرده، وارد شويد؛ و به پشت سرخود بازنگرديد و عقب‌نشینی نكنيد كه زيانكار خواهيد بود.» ۲. «قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ ... قالُوا يا حَسْرَتَنا عَلى ما فَرَّطْنا فِيها وَ هُمْ يَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى ظُهُورِهِمْ أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ؛كسانى كه مسلّماً زيان ديدند ... مى‌گويند: اى افسوس بر ما كه درباره آن، كوتاهى كرديم! و آنها بار سنگين گناهانشان را بر دوش مى‌كشند آگاه باشيد؛ چه بد بارى بر دوش خواهند داشت!» ۳. «قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ؛گفتند: پروردگارا! ما به خويشتن ستم كرديم؛ و اگر ما را نبخشى و بر ما رحم نكنى، به يقين از زيانكاران خواهيم بود.» ۴. «قالَ يا قَوْمِ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ آتانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَنْ يَنْصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِنْ عَصَيْتُهُ فَما تَزِيدُونَنِي غَيْرَ تَخْسِيرٍ؛گفت: اى قوم من! به من خبر بدهيد اگر دليل آشكارى از پروردگارم داشته باشم، و رحمتى از جانب خود به من داده باشد، پس اگر من نافرمانى او كنم، چه كسى مى‌تواند مرا در برابر خداوند يارى دهد؟! پس شما، جز زيان، چيزى بر من نخواهيد افزود.» ۵. «لِيُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَ مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتاهُ اللَّهُ لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا ما آتاها سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْراً • فَذاقَتْ وَبالَ أَمْرِها وَ كانَ عاقِبَةُ أَمْرِها خُسْراً؛آنان كه امكانات وسيعى دارند، بايد براى زنان شيرده از امكانات وسيع خود انفاق كنند و آنها كه تنگدست‌اند، از آنچه كه خدا به آنها داده انفاق نمايند؛ خداوند هيچ كس را جز به مقدار توانايى كه به او داده تكليف نمى‌كند؛ خداوند بزودى بعد از سختيها آسانى قرار مى‌دهد. آنها کیفر كار خود را چشيدند؛ و عاقبت كارشان خسران بود.» ۶. «قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً؛نوح بعد از نوميدى از هدایت آنان گفت: پروردگارا! آنها نافرمانى من كردند و از كسانى پیروی نمودند كه اموال و فرزندانشان چيزى جز زيانكارى بر آنها نيفزوده است.» ۷. «وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها؛و آن كه نفس خويش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است!» ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۵۲۴، برگرفته از مقاله «مصادیق خاسران (گناهکاران)». |